-
1 disgrace
dis'ɡreis 1. noun1) (the state of being out of favour: He is in disgrace because of his behaviour.) vanære, skam2) (a state of being without honour and regarded without respect: There seemed to be nothing ahead of him but disgrace and shame.) vanære, skandale, skam3) (something which causes or ought to cause shame: Your clothes are a disgrace!) skam, skandale2. verb1) (to bring shame upon: Did you have to disgrace me by appearing in those clothes?) bringe skam over, gjøre skam på2) (to dismiss from a position of importance: He was publicly disgraced.) skjemme ut, falle i unåde•- disgracefullyskam--------unådeIsubst. \/dɪsˈɡreɪs\/1) ugunst, unåde2) vanære, skam3) skam, skamplett4) skandale• this is a disgrace!be a disgrace to være til skam forbring disgrace on\/upon være en skam for, vanæredu har vanæret familien\/slektenfall into disgrace falle i unådeIIverb \/dɪsˈɡreɪs\/1) vanære2) skjemme ut, være en skam for3) bringe skam overbe disgraced være i unåde, ha falt i unådedisgrace oneself skjemme seg ut, nedverdige seg
Перевод: с английского на норвежский
с норвежского на английский- С норвежского на:
- Английский
- С английского на:
- Норвежский